Sadece bloğum ile ilgili de değil, hayat ile de ilgili.
Olumsuz tarafları düşünmeye daha bir eğilimliyim.
Evden çıkasım yok.
Aşmam gereken dağlar için adım atasım yok.
Niye ben hala olduğum yerdeyim diye de ühü ühü ağlayasım var.
Biliyorum çok saçma.
Ama muhtemelen herkesin yaşadığı böyle dönemler vardır.
O yüzden hep beraber bir gaza gelelim diye bana ilham veren, "challenge accepted" dedirten şeyleri paylaşmak istiyorum.
Belki bir kişiye daha bir faydam olur umuduyla.
Sevgiler bizden efendim.
